Rond ons tweede levensjaar begint de identificatie met gedachten. Daarvóór zijn kinderen vooral ‘leven in beweging’, onbewust afgestemd en in acceptatie van het huidige moment. Wij leven daarna voornamelijk vanuit de identificatie met gedachten waardoor wij verstrikt zitten in interpretaties óver het huidige moment in plaats van dat wij het huidige moment puur ervaren.
Wij identificeren ons met een gedachte, gevoel of lichamelijke sensatie die opkomt in ons bewustzijn. Wanneer dit spanning is, beoordelen wij dit onbewust als onveilig waarop ons zenuwstelsel een signaal van gevaar afgeeft. Ons lijf gaat adrenaline, en via hormonen, cortisol produceren. We gaan anders ademen, worden alerter en de spanning neemt toe. Ons lijf komt – heel subtiel of overweldigend – in een vecht, vlucht of bevries modus. Er volgen meer gedachten en gevoelens die een ‘bewijs’ vormen voor het feit dat ons geïdentificeerde ik alleen op deze manier kan reageren. We zoeken een oplossing voor het gevoel dat we als onprettig ervaren. Echter kan deze oplossing voor wat er in het huidige moment om aandacht vraagt (sensaties van spanning) nooit de behoefte van veiligheid vervullen. Je bent immers in strijd met het huidige moment waardoor de spanning in ons lijf aanwezig blijft of zelfs toeneemt.
Dit mechanisme vindt meestal onbewust plaats. We zijn gewend om onze blik op de buitenwereld te richten en te zoeken naar een oplossing of afleiding voor gevoelens die we als onveilig, negatief en onprettig beoordelen. We gaan praten, eten, werken, internetten of ‘mediteren’ met de intentie van het gevoel af te komen en ons beter te voelen. Langdurig onbewust leven vanuit dit patroon geeft klachten als vermoeidheid, spanning, angst, boosheid, machteloosheid, verdriet, leegte, depressie, slecht(er) slapen. We kunnen lichamelijke klachten ervaren omdat ons lijf chronisch uit balans is.
De eerste stap om je hiervan bewust te worden is vertragen. Neem ruimte om je blik naar binnen te richten, naar gedachten en gevoelens en naar welke lichamelijke sensaties je lijflijk ervaart. Ontdek met een open en nieuwsgierige houding wat er op dit moment aanwezig is. Op deze manier aandacht geven aan jezelf, is liefde. Er hoeft niets bereikt te worden, alleen ervaren wat er al is. Wat er in jou, in dit moment, om aandacht vraagt.
Je zit hierdoor niet meer volledig verstrikt in gedachten met de bijbehorende spanning, waardoor er ruimte ontstaat. Ruimte voor het leven in jou wat gevoeld wil worden, ruimte voor jezelf.
Mediteren is eigenlijk beginnen met een heel eerlijk gesprek te voeren met jezelf.
